peyami safa‘nın
dokuzuncu hariciye koğuşu‘ndaki efsane tiradının öncümlesi. ki bu cümle kitapta birkaç yerde daha kullanılmakta ancak ilk kullanıldığı kısmın devamı tüyler ürperticidir. zira o kısımda
yalan veya
yala söylemek‘le ilgili şu kelimeler sıralanır;
***alıntı***
“öyle bir yaştaydım ve öyle bir mizaçtaydım ve çocukluğumda o kadar az oyun oynamıştım ve aldatmasını o kadar az öğrenmiştim ki, yalan bana suçların en ağırı gibi geliyordu; ve bir yalan söylendiği zaman insanların değil, eşyanın bile buna nasıl tahammül ettiğine şaşıyordum. yalana her şey isyan etmelidir. eşya bile: damlardan kiremitler uçmalıdır, ağaçlar kökünden sökülüp havada bir saniye içinde toz duman olmalıdır, camlar kırılmalıdır, hatta yıldızlar düşüp gökyüzünde bin parçaya ayrılmalıdır!”
***alıntı***
(bkz: nüzhet)